Psychologia zorientowana na proces

W latach siedemdziesiątych XX w. twórca Metody i jego współpracownicy odwoływali się przede wszystkim do psychologii głębi C.G. Junga, różnych koncepcji pochodzących z obszaru współczesnych nauk przyrodniczych, taoizmu filozoficznego, medytacji, ekologii oraz pracy z ciałem, szczególnie asan jogi. Psychologia procesu to przede wszystkim dziedzina praktyczna oferująca użyteczne i sprawdzone, (własne jak i wypracowane przez inne szkoły terapeutyczne) sposoby pracy z szerokim spektrum problemów, objawów, trudności i ograniczeń.

W praktyce tego podejścia łączy się pracę ze snem, z ciałem, z symptomami, z relacjami i pracę z dużymi grupami. Metoda oferuje nowe sposoby radzenia sobie z obszarami doświadczenia, które są odbierane jako problematyczne lub bolesne. Objawy fizyczne, problemy relacyjne, konflikty grupowe i napięcia społeczne. Psychologie procesu można zaliczyć do nurtu terapii humanistycznych, jest podejściem fenomenologicznym, w którym dla terapeuty najważniejsze są subiektywne znaczenia nadawane własnemu doświadczeniu przez klienta.

Koncentruje się ono na relacji zachodzącej pomiędzy doświadczaniem otaczającego świata i własnej osoby a możliwościami osobistego rozwoju, zmiany zachowania, zmniejszenia objawów i satysfakcji.

Psychologia procesu oferuje: pracę ze snem, z ciałem, z objawami fizycznymi. Pracę nad relacją, uzależnianiem, praca z transem i osobami w śpiączce. Ponadto oferuje terapie osób z ciężkimi zaburzeniami psychicznymi, dużymi, skonfliktowanymi grupami i organizacjami. Terapia w powyższym nurcie ustalana jest indywidualnie do potrzeb pacjenta. W tym podejściu istnieje także możliwość konsultacji telefonicznych i online.