Psychoterapia Miltona Ericksona
Działanie lecznicze w terapii ericksonowskiej polega na założeniu, że każdy człowiek posiada naturalną zdolność do rozwiązywania problemów i pokonywania trudności.
Psychoterapia kładzie nacisk na ujawnienie, wydobycie i rozwinięcie pozytywnych stron pacjenta, jego potencjalnej siły, możliwości i zasobów a nie dolegliwości czy historii problemu. Terapia ericksonowska przebiega w teraźniejszości i jest zorientowana na przyszłość, a nie na analizowanie przeszłych doświadczeń. Pacjent wskazuje cel psychoterapii, terapeuta wzmacnia siłę działań pomocnych i wykorzystuje je do zmiany jakiej pragnie pacjent.
Terapeuta ericksonowski stosuje m.in. podejście dyrektywne (podaje sugestie), ale używa niedyrektywnych technik. Jedną z nich jest specyficzny rodzaj hipnozy. Będąc w transie pacjent ma możliwość wyboru, np.: „ możesz teraz poczuć się zrelaksowany, ale możesz również zmienić pozycję, by rozluźnić mięśnie”. Specyficzną cechą terapii jest koncentracja na przyszłości. Terapeuta ericksonowski jest nieskrępowanie twórczy w kontakcie z pacjentem, używa metafor, opowieści a także dopasowuje tok terapii do indywidualności pacjenta oraz kontekstu zgłaszanego problemu.
Terapia w nurcie ericksonowskim może trwać krótkoterminowo (kilka sesji, gdy chodzi o rozwiązanie bieżącego problemu), bądź długoterminowo (np. w sytuacji choroby).
Z terapii w nurcie ericksnowskim mogą skorzystać osoby borykające się m.in. z chorobą somatyczną, depresją, zaburzeniami jedzenia, kryzysem, traumą.
