23 Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją
Obchodzimy dzisiaj po raz 23 Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją. Szacuje się, że w Polsce na depresję choruje ok. 1,2 mln osób, a w Europie ok. 22 mln osób. Dane NFZ wskazują, że w samym 2021 zdiagnozowano ją u 682 tysięcy osób.
Chociaż zakłada się, że przeciętnie pierwszy epizod depresyjny doświadczany jest najczęściej po 20 roku życia, to na depresję chorują różne osoby w różnym wieku. Według danych NFZ, najczęściej do lekarza z powodu depresji zgłaszają się osoby w wieku 55-64, natomiast w ostatnich 10 latach aż o 145% wzrósł odsetek osób ze zdiagnozowaną depresją poniżej 18 roku życia i o 50% osób w mających 18-44 lat. Dodatkowo, według szacunków IHME pandemia COVID-19 wpłynęła istotnie na zwiększenie odsetka chorujących na depresję kobiet i dzieci, które odczuły najbardziej jej ekonomiczne i społeczne skutki (tj. zamknięcie szkół, nieproporcjonalne zaangażowanie kobiet w wychowywanie dzieci, pogorszenie sytuacji finansowej rodzin).
Depresja w Polsce jest drugim po zaburzeniach lękowych najczęściej występującym zaburzeniem psychicznym. Do jej klasycznych objawów należy obniżony nastrój (tj. smutek, drażliwość i poczucie przygnębienia), któremu towarzyszy utrata przyjemności i zainteresowania aktywnościami, które zwykle sprawiały nam radość. Aby mówić o depresji, objawy te muszą występować przez większą część dnia, codziennie, przez co najmniej dwa tygodnie. Mogą im towarzyszyć także inne symptomy takie jak: trudności z koncentracją, poczucie bezwartościowości, beznadziejności, poczucie winy, zwiększona konfliktowość, nawracające myśli o samookaleczaniu lub śmierci, zmiany apetytu i snu, nadmierne zmęczenie pomimo regularnego wypoczynku.
Czasami depresja ukrywa się za symptomami innych chorób. Mówimy wtedy o depresji maskowanej, którą często spotykamy u osób w późnej dorosłości. Wtedy też na pierwszym planie pojawiają się takie objawy depresji jak: długotrwały lęk, ataki paniki, zachowania obsesyjne, dolegliwości bólowe bez wyraźnej przyczyny somatycznej, nietypowe objawy ze strony przewodu pokarmowego, układu nerwowego lub układu krążenia, bezsenność, nadużywanie alkoholu lub leków, albo zaburzenia pamięci. Dodatkowo, nieleczona depresja zaostrza przebieg już istniejących chorób przewlekłych, oraz zmniejsza tolerancję na ból. W efekcie osoby cierpiące z powodu depresji często szukają najpierw pomocy u lekarza pierwszego kontaktu, próbując poradzić sobie z dolegliwościami cielesnymi wywołanymi lub zaostrzonymi przez depresję.
Depresja wywoływana jest przez splot niekorzystnych oddziaływań czynników biologicznych, psychicznych i środowiskowych. Nigdy nie jest objawem „słabej psychiki” czy „słabych genów”, a takie myślenie jest krzywdzące dla osób chorujących na depresję. Ta choroba zawsze znacząco utrudnia radzenie sobie w życiu codziennym, w szkole, czy w pracy. Tym samym to depresja odpowiada za pogorszenie funkcjonowania jednostki, która na nią choruje. Depresja jest też wiodącą przyczyną zgonów samobójczych. Co ważne, odpowiednio wcześnie wykryta depresja jest możliwa do wyleczenia. Najlepsze rezultaty terapeutyczne daje połączenie oddziaływań psychologicznych (psychoterapii) z leczeniem farmakologicznym nadzorowanym przez lekarza psychiatrę. Niestety, jak szacuje WHO, w Europie wciąż 3 na 4 osoby chorujące na depresję nie otrzymują właściwego leczenia. Dlatego tak istotnym jest mówienie o depresji i zachęcanie osób, które mogą na nią cierpieć, do podjęcia diagnostyki.
Jeśli widzisz u siebie lub swojego bliskiego objawy depresji, zadzwoń lub przekonaj tę osobę, by zadzwoniła do:
Możesz też umówić się na konsultację do naszych specjalistów w siedzibie Fundacji Rozwoju i Promocji Psychoterapii.
Depresja w Polsce jest drugim po zaburzeniach lękowych najczęściej występującym zaburzeniem psychicznym. Do jej klasycznych objawów należy obniżony nastrój (tj. smutek, drażliwość i poczucie przygnębienia), któremu towarzyszy utrata przyjemności i zainteresowania aktywnościami, które zwykle sprawiały nam radość. Aby mówić o depresji, objawy te muszą występować przez większą część dnia, codziennie, przez co najmniej dwa tygodnie. Mogą im towarzyszyć także inne symptomy takie jak: trudności z koncentracją, poczucie bezwartościowości, beznadziejności, poczucie winy, zwiększona konfliktowość, nawracające myśli o samookaleczaniu lub śmierci, zmiany apetytu i snu, nadmierne zmęczenie pomimo regularnego wypoczynku.
Czasami depresja ukrywa się za symptomami innych chorób. Mówimy wtedy o depresji maskowanej, którą często spotykamy u osób w późnej dorosłości. Wtedy też na pierwszym planie pojawiają się takie objawy depresji jak: długotrwały lęk, ataki paniki, zachowania obsesyjne, dolegliwości bólowe bez wyraźnej przyczyny somatycznej, nietypowe objawy ze strony przewodu pokarmowego, układu nerwowego lub układu krążenia, bezsenność, nadużywanie alkoholu lub leków, albo zaburzenia pamięci. Dodatkowo, nieleczona depresja zaostrza przebieg już istniejących chorób przewlekłych, oraz zmniejsza tolerancję na ból. W efekcie osoby cierpiące z powodu depresji często szukają najpierw pomocy u lekarza pierwszego kontaktu, próbując poradzić sobie z dolegliwościami cielesnymi wywołanymi lub zaostrzonymi przez depresję.
Depresja wywoływana jest przez splot niekorzystnych oddziaływań czynników biologicznych, psychicznych i środowiskowych. Nigdy nie jest objawem „słabej psychiki” czy „słabych genów”, a takie myślenie jest krzywdzące dla osób chorujących na depresję. Ta choroba zawsze znacząco utrudnia radzenie sobie w życiu codziennym, w szkole, czy w pracy. Tym samym to depresja odpowiada za pogorszenie funkcjonowania jednostki, która na nią choruje. Depresja jest też wiodącą przyczyną zgonów samobójczych. Co ważne, odpowiednio wcześnie wykryta depresja jest możliwa do wyleczenia. Najlepsze rezultaty terapeutyczne daje połączenie oddziaływań psychologicznych (psychoterapii) z leczeniem farmakologicznym nadzorowanym przez lekarza psychiatrę. Niestety, jak szacuje WHO, w Europie wciąż 3 na 4 osoby chorujące na depresję nie otrzymują właściwego leczenia. Dlatego tak istotnym jest mówienie o depresji i zachęcanie osób, które mogą na nią cierpieć, do podjęcia diagnostyki.
Jeśli widzisz u siebie lub swojego bliskiego objawy depresji, zadzwoń lub przekonaj tę osobę, by zadzwoniła do:
Telefonu Zaufania Rzecznika Praw Dziecka
telefon
+48 800 121 212
(całodobowo)
Antydepresyjnego Telefonu Zaufania dla Osób Dorosłych
telefon
+48 22 484 88 01
(czynny od poniedziałku do środy w godzinach od 15:00 do 20:00)
Telefonu Zaufania Młodych
telefon
+48 22 484 88 04
(czynny od poniedziałku do piątku w godzinach od 13:00 do 20:00).
Możesz też umówić się na konsultację do naszych specjalistów w siedzibie Fundacji Rozwoju i Promocji Psychoterapii.